Pewnie mnie zaraz ktoś za ten komentarz zlinczuje
ale też samemu mam na koncie remont kapitalny paru zabytkowych rowerów i uśmiejecie się, ale robiłem remonty rowerów w 1997 i 2000 roku. Zdarłem rdzę, pomalowałem kilka moich "ZZR Łuczników" z pędzla i to farbą olejną...
barbarzyństwo?
Wcale tego nie widać, do momentu, aż zbliżysz się do roweru na odległość 30 - 40 cm, a trwałość jest tego taka, że po 20 latach normalnej eksploatacji (mimo swojego wieku, rowery te robiły u mnie za zwykłe dupowozy), nawet śladów uszkodzeń nie ma jeśli chodzi o farbę...
Wszystko wygląda dzisiaj tak samo, jak w 2000 roku - tylko muszę łożyska wymienić itp bzdety, bo za te lata zużyły się trochę mechanizmy...
Morał w przypadku moich ZZR-ek jest więc taki, że nie ma co czasem zbytnio świrować - rower to nie samochód i ma małe powierzchnie, gdzie wszelkie skazy na lakierze/farbie się tak w oczy nie rzucają, jak na samochodzie. No chyba, że ma to być ozdobą pokoju, gdzie codziennie będziesz się gapić przez naście godzin na rowerek i zacznie Ciebie to drażnić
No też faktem, jest, że takie ZZR-ki z 1955 i 1966 roku, jak moje, były w PRL-u też powszechnie remontowane i "malowanie pędzlem" (ale takie estetyczne) nadaje im też "klimatu epoki"
), że nie kupuję już nic nowego. Staram się po prostu nie przeglądać ogłoszeń, nie kupować. Uznałem, że starczy to co mam, miałem więcej, trochę sprzedałem. Minimalizm wziął górę w pewnych względach. W innych jeszcze musi poczekac, ale dzięki temu jeszcze nie zarosłem gratami 
